Leki na nadciśnienie bez recepty Preparaty na nadciśnienie bez recepty mogą być stosowane przez osoby, u których pojawiło się ryzyko rozwoju nadciśnienia. Mogą być przyjmowane również wówczas, gdy ciśnienie już jest podwyższone, ale jeszcze nie na tyle, aby konieczne było stosowanie lekarstw na receptę.
Leki i suplementyCofnij do wszystkich kategoriiAlergiaCofnij do Leki i suplementyChoroba lokomocyjnaCofnij do Leki i suplementyDiabetycyCofnij do Leki i suplementyDolegliwości kobieceCofnij do Leki i suplementyKacCofnij do Leki i suplementyOczyCofnij do Leki i suplementyOdchudzanieCofnij do Leki i suplementyOdpornośćCofnij do Leki i suplementyPamięć, koncentracja, energiaCofnij do Leki i suplementyPłodnośćCofnij do Leki i suplementyProblemy dermatologiczneCofnij do Leki i suplementyPrzeciwbóloweCofnij do Leki i suplementyPrzeziębienie i grypaCofnij do Leki i suplementyRzuć palenieCofnij do Leki i suplementySerce, krążenieCofnij do Leki i suplementySex, zdrowie intymneCofnij do Leki i suplementyGinekologiczne probiotyki dopochwoweCofnij do Sex, zdrowie intymneGinekologiczne probiotyki doustneCofnij do Sex, zdrowie intymneInfekcje, podrażnieniaCofnij do Sex, zdrowie intymneLibido u kobietCofnij do Sex, zdrowie intymnePotencjaCofnij do Sex, zdrowie intymnePrezerwatywy i akcesoriaCofnij do Sex, zdrowie intymneSuchość pochwyCofnij do Sex, zdrowie intymneŻele nawilżająceCofnij do Sex, zdrowie intymne Spokojny senCofnij do Leki i suplementyStresCofnij do Leki i suplementyUkład kostno-stawowyCofnij do Leki i suplementyUkład moczowyCofnij do Leki i suplementyUkład pokarmowyCofnij do Leki i suplementyWitaminy i mineralyCofnij do Leki i suplementyZiołaCofnij do Leki i suplementyŻywienie w chorobieCofnij do Leki i suplementyŻywność dietetycznaCofnij do Leki i suplementy Ciąża i dzieckoCofnij do wszystkich kategoriiDermokosmetykiCofnij do wszystkich kategoriiArtykuły higieniczneCofnij do wszystkich kategoriiHigiena jamy ustnejCofnij do wszystkich kategoriiStrefa mężczyznyCofnij do wszystkich kategoriiSprzęt medyczny i akcesoriaCofnij do wszystkich kategoriiTesty diagnostyczneCofnij do wszystkich kategorii
Jedzenie na diecie keto bez laktozy może być pyszne i łatwe, a jednocześnie pozwoli na osiągnięcie celów odchudzania. Warto jednak pamiętać, że przed rozpoczęciem diety keto bez laktozy należy skonsultować się z lekarzem lub dietetykiem, aby upewnić się, że dieta ta jest odpowiednia dla Twoich indywidualnych potrzeb i zdrowia. Miłośników sernika jest pewnie tyle samo, co zwolenników szarlotki. Osoby z nietolerancją laktozy nie mogą jednak jeść tego pysznego ciasta, które jest też tradycyjnym deserem wielkanocnym. Chyba że przygotujesz sernik bez laktozy. Sernik bez laktozy to doskonały pomysł na świąteczny deser, jeśli cierpisz na nietolerancję cukru mlecznego lub unikasz go w swojej w diecie. I wcale nie jest trudniejszy do upieczenia niż sernik z tradycyjnymi składnikami. Patent tak naprawdę jest prosty: wystarczy zastąpić zwykłe składniki produktami bez laktozy (w przypadku nietolerancji tego składnika lepiej jest spożywać produkty bez laktozy niż zupełnie wykluczyć ją z diety). W sklepach właściwie bez problemu można dostać wszystkie potrzebne do sernika produkty w wersji bezlaktozowej, np. mleko, ser, masło, upiec sernik bez laktozy?Sernik bez laktozy piecze się tak samo jak tradycyjny – z tego przepisu bez problemu upieczesz też zwykły sernik, używając zwykłych składników zamiast bez laktozy - przepisSkładniki: 250 g miękkiego masła bez laktozy 150 g cukru pudru opakowanie cukru waniliowego 6 jajek szczypta soli 1 kg zmielonego sera białego bez laktozy 150 ml jogurtu naturalnego bez laktozy 4 łyżki mąki ziemniaczanej Przygotowanie: Formę do pieczenia (np. okrągłą o średnicy 26 cm) wyłóż papierem do pieczenia. Oddziel białka od żółtek. Miękkie masło, cukier puder i cukier waniliowy ubijaj za pomocą miksera, aż masa będzie puszysta. Zmniejsz obroty i stopniowo dodawaj po jednym żółtku. Gdy żółtka połączą się z masą maślaną, stopniowo dodawaj zmielony ser, a następnie jogurt i mąkę ziemniaczaną. Białka jajek ubij na sztywno ze szczyptą soli. Delikatnie połącz z masą serową. Ciasto przełóż do przygotowanej formy i wstaw do piekarnika nagrzanego do 170 Piecz ok. 60 minut. Po tym czasie wyłącz piekarnik, uchyl drzwiczki i zostaw do całkowitego wystygnięcia. Źródło przepisu: Vinpoton to lek, który należy stosować w czasie leczenia przewlekłej niewydolności krążenia mózgowego, m.in. stany po udarze oraz otępieniu naczyniopochodnym. Preparat pobudza metabolizm mózgowy, poprawia mikrokrążenie mózgu oraz działa osłonowo na tkankę nerwową. Poznaj jego dawkowanie oraz skutki uboczne. Beta-blokery, znane również jako beta-adrenolityki lub beta-sympatykolityki, są antagonistami receptorów β1 i β2 , przez co wpływają hamująco na układ współczulny. Poprzez swoje działanie beta-blokery wpływają na funkcjonowanie niemal całego organizmu. Od wielu lat beta-blokery są podstawowymi lekami w kardiologii, ale swoje zastosowanie znajdują także w wielu innych schorzeniach. Beta-blokery stosuje się m. in. w chorobie niedokrwiennej serca, przy nadciśnieniu tętniczym, niewydolności serca i zaburzeniach jego rytmu. Spis treściBeta-blokery: podział i klasyfikacjaBeta-blokery: wskazaniaBeta-blokery: główne wskazania terapeutyczneBeta-blokery: inne wskazania terapeutyczneBeta-blokery: czym jest "rebound"?Beta–blokery: skutki uboczneBeta-blokery: przeciwwskazaniaInterakcje beta-blokerów z innymi lekami Beta-blokery to leki stosowane przede wszystkim w kardiologii (głównie u chorych na nadciśnienie tętnicze oraz u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca), ale też wykorzystywane w leczeniu innych schorzeń. Beta-blokery działają na organizm poprzez hamowanie układu współczulnego. Układ współczulny należy do autonomicznego układu nerwowego, który reguluje pracę wielu układów w naszym ciele. Układ współczulny można nazwać także pobudzającym, ponieważ pomaga człowiekowi radzić sobie w sytuacjach stresowych. Przyjęło się określenie, że układ współczulny jest układem "walki i ucieczki", ponieważ poprzez swoje działania, takie jak na przykład przyspieszenie czynności serca, skurcz naczyń krwionośnych, wzrost częstotliwości oddychania, pomaga organizmowi przetrwać różne zagrożenia. Receptory beta-adrenergiczne są zlokalizowane w różnych narządach. Receptory β1 znajdują się głównie w sercu, a dzięki nim dochodzi do wzrostu częstotliwości rytmu serca, zwiększenia jego kurczliwości i wzrostu przewodzenia w układzie bodźco-przewodzącym. Oprócz tego receptory β1 wpływają także na wzrost wydzielania reniny w nerkach oraz na aktywację amylazy w gruczołach trawiennych. Z kolei receptory β2 odgrywają główną rolę w rozkurczu naczyń wieńcowych oraz wpływają relaksacyjnie na mięśniówkę gładką oskrzeli, pęcherza moczowego, macicy, przewodu pokarmowego (w wyniku czego dochodzi do spadku pasażu jelitowego). Pobudzenie receptorów β2 wpływa także na nasz metabolizm poprzez wzrost glikogenolizy i glukoneogenezy w wątrobie, wzrost lipolizy w tkance tłuszczowej oraz wzrost glikogenolizy w mięśniach szkieletowych. Działanie to ma na celu uwalniania zapasów energii z tkanek, która może być następnie wykorzystana przez organizm w sytuacji mniej lub bardziej stresowej. W związku z tym blokada receptorów beta-adrenergicznych doprowadzi do zniesienia wszystkich wyżej opisanych działań. Beta-blokery działają więc w następujący sposób: w sercu: efekt chronotropowy ujemny (spadek częstotliwości pracy serca), inotropowy ujemny (zmniejszenie kurczliwości mięśniówki serca), dromotropowy ujemny (spadek przewodnictwa przedsionkowo-komorowego), a poza tym także spadek pojemności minutowej serca poprzez zmniejszenie również objętości wyrzutowej, zwiększenie przepływu przez naczynia wieńcowe oraz mniejsze zużycie tlenu przez mięsień sercowy; w naczyniach krwionośnych: spadek oporu obwodowego i rozkurcz naczyń; skurcz mięśni gładkich; hamowanie wydzielania reniny, co prowadzi do obniżenia ciśnienia tętniczego; spadek produkcji cieczy wodnistej w oku, a w konsekwencji obniżenie ciśnienia śródgałkowego. Poza tym beta-blokery spowodują zahamowanie wyżej opisanych efektów metabolicznych na tkanki. Beta-blokery: podział i klasyfikacja Beta-blokery możemy podzielić ze względu na następujące wyróżniki: selektywność względem receptorów β1 (tak zwana "kardioselektywność") Beta-blokery mogą być selektywne lub nieselektywne względem określonych receptorów. Oznacza to, że niektóre z nich działają tylko poprzez hamowanie receptorów β1, a niektóre poprzez wpływ jednocześnie na receptor β1 i β2. Należy jednak pamiętać, że ta selektywność jest jedynie względna, to znaczy, że nawet selektywne beta-blokery mogą choćby w niewielkim stopniu wpływać na oba typy receptorów, a selektywność może całkowicie zaniknąć przy przedawkowaniu danego beta-blokera. Do nieselektywnych beta-blokerów możemy zaliczyć następujące leki: propranolol, bupranolol, metypranolol, penbutolol, timolol oraz sotalol. Z kolei selektywne beta-blokery w stosunku do receptora β1 to acebutolol, atenolol, betaksolol, metoprolol, bisoprolol, talinolol. częściowa aktywność agonistyczna (z tak zwaną wewnętrzną aktywnością sympatykomimetyczną – ISA) Te beta-blokery poza hamowaniem receptorów beta, wykazują niewielką, śladową aktywność pobudzającą te receptory, co kolokwialnie można nazwać "słabszym" lub "niepełnym" blokowaniem. nieswoiste działanie na błonę komórkową częściowe działanie wazodylatacyjne Te beta-blokery poza ich podstawowym działaniem charakteryzuje również zdolność do rozszerzania naczyń krwionośnych. Do tej grupy możemy zaliczyć: nebiwolol, karwedilol, celiprolol. Każdy z tych leków rozszerza naczynia w innym mechanizmie. Nebiwolol w pośredni sposób powoduje uwalnianie tlenku azotu, który ma działanie wazodylatacyjne. Karwedilol powoduje jednoczesne hamowanie receptora α1 (podobnie jak labetalol), a celiprolol wykazuje jednoczesną aktywność pobudzającą na receptory β2. Beta-blokery: wskazania Beta-blokery są stosowane w wielu różnych schorzeniach. Biorąc pod uwagę wszystkie wskazania do terapii beta-blokerami, najczęściej stosuje się te selektywne względem receptorów β1. Ze względu na to, że beta-blokery znane są głównie jako leki kardiologiczne, nieselektywne preparaty są stosowane zdecydowanie rzadziej. W związku z blokowaniem obu typu receptorów, beta-blokery nieselektywne używane są w terapii na przykład: drżenia samoistnego, zaburzeń lękowych, profilaktyce napadów migreny. Takie działanie wykazuje między innymi propranolol, który poprzez blokadę receptorów β2 wykazuje pewną aktywność w ośrodkowym układzie nerwowym. Propranolol może być także stosowany w leczeniu nadczynności tarczycy, ponieważ w pewnym stopniu hamuje przekształcanie tyroksyny do trójjodotyroniny, co w konsekwencji powoduje zmniejszenie stężenia aktywnych hormonów tarczycy we krwi. Inny nieselektywny beta-bloker, sotalol, jest lekiem antyarytmicznym wykorzystywanym do umiarowienia pracy serca. Ze względu na swoją "kardioselektywność" beta-blokery β1 – selektywne prawie całkowicie wyparły swoich nieselektywnych "kolegów" z kardiologii. Selektywne beta-blokery nie wykazują aktywności metabolicznej tak jak to robią nieselektywne, dlatego są szczególnie pożądane u pacjentów, którzy chorują na cukrzycę lub mają zaburzenia tolerancji glukozy, ponieważ nie wpływają one na metabolizm węglowodanów, dlatego przy ich stosowaniu łatwiej utrzymywać stałe poziomy glikemii. Selektywność beta-blokerów odgrywa również ważną rolę w farmakoterapii ciężarnych. Nieselektywne beta-blokery mogą zmniejszać przepływ krwi w macicy i łożysku, natomiast beta-blokery selektywne są pod tym względem zdecydowanie bardziej bezpieczne. Beta-blokery: główne wskazania terapeutyczne Jak już wcześniej wspomniano, beta-blokery są lekami utożsamianymi głównie ze schorzeniami kardiologicznymi. Jednak ich zastosowanie jest dużo szersze i obecnie prawie każdy specjalista może znaleźć wskazanie do ich przepisania, a główne z nich zostaną opisane poniżej. Kardiologia – "królestwo" beta-blokerów Wśród wskazań kardiologicznych do zastosowanie beta-blokerów możemy wyróżnić kilka głównych: choroba niedokrwienna serca nadciśnienie tętnicze niewydolność serca zaburzenia rytmu serca. Beta-blokery, poprzez blokadę receptorów β1, chronią serce przed nadmiernym pobudzaniem go przez współczulny układ nerwowy, przede wszystkim w sytuacjach stresowych czy podczas wysiłku fizycznego. Poprzez zmniejszenie częstotliwości akcji serca i osłabieniu jego kurczliwości beta-blokery powodują, że serce pracuje wolniej i mniej intensywnie, a co za tym idzie, zużywa mniej krwi i tlenu, dlatego jest mniej narażone na ich deficyt, który objawia się typowymi dla choroby niedokrwiennej serca bólami wieńcowymi. Wyjątek stanowi dusznica bolesna naczynioskurczowa. W tym wypadku monoterapia beta-blokerami może nasilać objawy choroby, dlatego przy takim rozpoznaniu beta-blokery muszą być stosowane jedynie w połączeniu z lekami rozszerzającymi naczynia, którymi są na przykład azotany czy blokery kanałów wapniowych. Beta-blokery w terapii choroby niedokrwiennej serca są szczególnie wskazane u pacjentów, którzy przebyli zawał serca lub mają rozpoznane nadciśnienie tętnicze. Beta-blokery uważa się za leki "kardioprotekcyjne", ponieważ są one jednym z kluczowych elementów wtórnej profilaktyki zawału serca. Uważa się, że jeśli nie ma żadnych przeciwwskazań do ich zażywania, beta-blokery powinny być stosowane przez wszystkich chorych cierpiących na chorobę niedokrwienną serca. Beta-blokery, razem z inhibitorami konwertazy angiotensyny, antagonistami receptora AT1 diuretykami oraz antagonistami wapnia, należą do leków pierwszego rzutu w terapii nadciśnienia tętniczego. Udowodniono, że wpływają korzystnie na długość i jakość życia u tych pacjentów. Skuteczność beta-blokerów w leczeniu nadciśnienia jest w dużej mierze uwarunkowana wiekiem pacjenta. Nadciśnienie tętnicze u starszych pacjentów będzie wynikało przede wszystkim ze zwiększonego oporu naczyń obwodowych, dlatego beta-blokery w tej sytuacji niekoniecznie będą obniżać ciśnienie w takim samym stopniu jak u pacjentów do roku życia, u których patofizjologia nadciśnienia opiera się przede wszystkim na większej aktywności układu współczulnego. Do tej pory nie ustalono jednoznacznie, w jaki sposób dokładnie beta-blokery obniżają ciśnienie tętnicze. Może się to odbywać na drodze: obniżania pojemności minutowej serca, zmniejszania aktywności układu renina-angiotensyna-aldosteron lub układu współczulnego, a także poprzez zmniejszenie uwalniania noradrenaliny w synapsach nerwowych. W terapii nadciśnienia tętniczego beta-blokery mogą być stosowane w monoterapii, a jeśli zachodzi konieczność, można je z powodzeniem łączyć z lekami moczopędnymi lub blokerami kanałów wapniowych. Beta blokery mogą być także stosowane w leczeniu nadciśnienia u kobiet karmiących piersią, jednak należy uważać na ich dawkę, ponieważ ich wysokie stężenie we krwi matki może spowodować u dziecka spadek ciśnienia lub bradykardię. Jeszcze jakiś czas temu uważano, że beta-blokery są przeciwwskazane u pacjentów z niewydolnością serca, jednak obecnie, po przeprowadzeniu wielu badań klinicznych, analizy wykazały, że beta-blokery mają ogromny wpływ na wydłużenie życia i wzrost jego jakości u pacjentów cierpiących na tę chorobę. Beta-blokery w niewydolności serca powinny być stosowane u wszystkich chorych, którzy mają dysfunkcję lewej komory serca (uznawaną jako frakcję wyrzutową lewej komory poniżej 40%) i objawy niewydolności serca w klasie NYHA od II do IV, a także u pacjentów z bezobjawową dysfunkcją lewej komory, którzy przebyli zawał serca. Do beta-blokerów stosowanych w niewydolności serca należą przede wszystkim bisoprolol, bursztynian metoprololu, nebiwolol i karwedilol. Beta-blokery należą do klasy II leków antyarytmicznych według klasyfikacji Vaughana Williamsa. Jedynie sotalol jest zaliczany do klasy III. Beta-blokery stosuje się w leczeniu tachykardii zatokowych, napadowych tachykardii nadkomorowych oraz dodatkowych skurczów komorowych. Jeśli tylko nie ma żadnych przeciwwskazań, beta-blokery powinny zostać włączone do terapii zaburzeń rytmu, ponieważ są uważane za podstawowe leki antyarytmiczne, dla których dodatkowo zostało udowodnione zmniejszenie umieralności. Beta-blokery w terapii jaskry Beta-blokery znalazły swoje zastosowanie również w okpistyce. Są to leki pierwszego rzutu w leczeniu jaskry z otwartym kątem przesączania. Beta-blokery obniżają ciśnienie śródgałkowe poprzez zmniejszenie produkcji cieczy wodnistej. Beta-blokery są chętnie stosowane w leczeniu jaskry, ponieważ oprócz tego, że są bardzo skuteczne, nie wpływają na szerokość źrenic oraz na akomodację. Dodatkowo mają długi czas działania, dzięki czemu można je stosować jedynie dwa razy dziennie. Najpopparniejszym beta-blokerem w terapii jaskry pozostaje tymolol. Przy niezadowalającym efekcie terapeutycznym do beta-blokera można dołączyć inne leki, takie jak inhibitory anhydrazy węglanowej czy analogi prostaglandyn. Beta-blokery stosowane miejscowo również mogą wywołać ogólnoustrojowe działania niepożądane, jak na przykład zaburzenia rytmu serca, bradykardię czy dolegliwości astmatyczne. Dlatego beta-blokery nie mogą być stosowane w terapii jaskry u astmatyków, przy zaburzeniach przewodnictwa przedsionkowo-komorowego oraz przy ciężkim alergicznym nieżycie nosa. Migrena a beta-blokery Propranolol i metoprolol są uznanymi lekami w profilaktyce napadów migrenowych. Są one szczególnie polecane pacjentom, którzy są obciążeni kardiologicznie, natomiast dla chorych na astmę, cukrzycę lub depresję leki te są przeciwwskazane. Aby profilaktyka była jak najbardziej skuteczna, beta-blokery powinny być stosowane w odpowiedniej dawce codziennie, minimum przez trzy miesiące, a optymalnie przez pół roku. Beta-blokery: inne wskazania terapeutyczne Beta-blokery w połączeniu z alfa-blokerami są stosowane w leczeniu guza chromochłonnego, czyli pheochromocytoma. Przeciwwskazane są tutaj labetalol i karwedilol, które jednocześnie hamują receptory α oraz β, ponieważ ważna jest kolejność "wyłączania" odpowiednich elementów układu współczpnego. Dlatego beta-blokery włącza się do terapii dopiero po uzyskaniu optymalnego ciśnienia przez alfa-blokery, aby ewentualnie spowolnić pracę serca. Tak jak wcześniej wspomniano, beta-blokery mogą być pomocne w leczeniu nadczynności tarczycy oraz drżenia mięśni. W drżeniu mięśni zastosowanie znajdują przede wszystkim nieselektywne beta-blokery, ponieważ patogeneza tych objawów opiera się głównie na pobudzeniu receptorów β2. Beta-blokery mogą być stosowane w objawowym leczeniu choroby Parkinsona w skojarzeniu z innymi lekami przeciwparkinsonowymi . Ciekawostką jest to, że beta-blokery znajdują się na liście zabronionych środków dopingowych, ponieważ dzięki temu, że niwelują drżenie mięśni, mogą być wykorzystywane w sportach wymagających wybitnej precyzji i opanowania, na przykład w strzelectwie. Beta-blokery są używane również w leczeniu stanów lękowych. Należy jednak pamiętać o tym, że wpływają one tylko na objawy somatyczne lęku, takie jak drżenie, kołatanie serca, uczucie duszności, a nie likwidują samego uczucia lęku, obecnego w naszej psychice. Beta-blokery: czym jest "rebound"? Określenie "rebound" odnosi się do tak zwanego efektu z odbicia. Podczas terapii beta-blokerami, kiedy istniejące receptory zostają częściowo lub całkowicie zablokowane, organizm stara się to kompensować poprzez produkcję nowych. Oprócz tego dochodzi do zwiększenia produkcji noradrenaliny, ponieważ jej aktualny poziom w wyniku blokady receptorów nie wystarcza do tego, aby hormon na nie zadziałał. Dlatego jeśli z jakiegoś powodu beta-blokery zostaną nagle odstawione, organizm dozna szoku, ponieważ aktywność układu współczulnego będzie zwielokrotniona w wyniku większej ilości receptorów β oraz większego stężenia noradrenaliny. Dawka beta-blokerów powinna więc być zmniejszana powoli, a ich całkowite odstawienie rozłożone w czasie, tak, aby organizm stopniowo przyzwyczajał się do większej stymulacji układu współczulnego, co pozwoli uniknąć efektu z odbicia. Beta–blokery: skutki uboczne Tak jak beta-blokery mogą mieć korzystny wpływ w terapii wielu chorób, tak ich stosowanie może skutkować objawami niepożądanymi w wielu narządach. Do najczęściej spotykanych należą: dolegliwości żołądkowo-jelitowe takie jak bóle brzucha, nudności i wymioty, biegunka lub zaparcia; dolegliwości związane z nadmierną blokadą receptorów beta w układzie sercowo naczyniowym, na przykład bradykardia, hipotensja, ziębnięcie dłoni i stóp, bloki przedsionkowo-komorowe; zaburzenia związane z ośrodkowym działaniem niektórych beta-blokerów, na przykład depresja, oszołomienie, zaburzenia koncentracji, zaburzenia pamięci, zaburzenia widzenia, halucynacje; działania niepożądane w układzie oddechowym mogą objawić się jako zaostrzenie przebiegu astmy lub prowokowanie jej napadów; niektórzy chorzy mogą skarżyć się na impotencję; zaburzenia metabolizmu węglowodanów, zwłaszcza u chorych na cukrzycę. Beta-blokery są uważane za istotne czynniki diabetogenne, to znaczy takie, które znacząco zwiększają ryzyko rozwoju cukrzycy. Bardzo niebezpiecznym działaniem jest maskowanie objawów hipoglikemii. Spadek poziomu glukozy we krwi doprowadza do pobudzenia układu współczulnego, co w warunkach fizjologicznych ma ostrzegać organizm przed niebezpieczeństwiem. Jeśli beta-blokery zablokują układ współczulny, chory nie będzie czuł narastającej hipoglikemii, co w skrajnych sytuacjach może się nawet skończyć śmiercią. Beta-blokery: przeciwwskazania Beta-blokery są bezwzględnie przeciwwskazane u pacjentów z astmą lub blokiem przedsionkowo-komorowym II i III stopnia. Do względnych przeciwwskazań, czyli takich, które można zaakceptować pod pewnymi warunkami, należą również: przewlekła obturacyjna choroba płuc, choroby tętnic obwodowych (na przykład nasilona miażdżyca), silna hipotensja lub bradykardia, dławica piersiowa naczynioskurczowa, zespół metaboliczny oraz nieprawidłowa tolerancja glukozy. Beta-blokery nie powinny być także stosowane u sportowców i chorych bardzo aktywnych fizycznie. Interakcje beta-blokerów z innymi lekami Stosowanie beta-blokerów razem z blokerami wapnia lub innymi lekami antyarytmicznymi może nasilać ich działanie kardiodepresyjne, dlatego jeśli zachodzi taka konieczność, chorzy muszą być ściśle monitorowani. Niesteroidowe leki przeciwzapalne mogą osłabiać hipotensyjne działanie beta-blokerów. U chorych na cukrzycę, którzy stosują insulinę, beta-bloker może spowodować nasilenie lub przedłużenie hipoglikemii, ponieważ po jednoczesnym podaniu tych dwóch leków beta-blokery nasilą działanie insuliny. Z kolei działanie przeciwcukrzycowych leków z grupy sulfonylomocznika może być znoszone przez beta-blokery. Beta-blokery mogą nasilać i wydłużać toksyczne działanie alkoholu. To tylko niektóre z wielu interakcji beta-blokerów, lista wszystkich jest o wiele dłuższa, dlatego zawsze należy informować lekarza o wszystkich zażywanych przez nas lekach, ponieważ nieodpowiednio stosowane beta-blokery mogą narobić więcej szkody niż pożytku. Zatrucie beta-blokeramiObjawy zatrucia beta-blokerami mogą się pojawić nie tylko po ich przedawkowaniu, ale także jako indywidualna odpowiedź organizmu, której nigdy nie jesteśmy w stanie przewidzieć. Zatrucie beta-blokerami objawi się jako bradykardia, spadek ciśnienia krwi, zaburzenia rytmu serca, senność, zawroty głowy, hipoglikemia. Postępowanie w tym wypadku obejmuje ewentualne podanie węgla aktywnego (jeśli od zatrucia minęło stosunkowo niewiele czasu), a także podanie leków parasympatykolitycznych takich jak atropina lub beta-mimetyków w dużych dawkach, którą odwrócą działanie beta-blokerów. Leki na nadciśnienie. 2017-02-03. O nadciśnieniu mówimy, gdy ciśnienie tętnicze krwi przyjmuje wartości powyżej 140/90 mmHg i utrzymuje się na tak wysokim poziomie tymczasowo lub przewlekle. Na przypadłość tę cierpi w Polsce ponad 10 milionów osób. Beta blokery oraz diuretyki tiazydowe powodują wzrost cukru we krwi i nie są zalecane przy cukrzycyW momencie rozpoznania nadciśnienia tętniczego istotną rolę odgrywa włączenie odpowiedniego leczenia, gdyż nieleczone nadciśnienie tętnicze może wiązać się dla nas z licznymi powikłaniami takimi jak: zawał serca, udar mózgu czy niewydolność nerek. Nadciśnienie zwiększa również o nadciśnieniu i cukrzycyTerapią nadciśnienia tętniczego zajmują się lekarze rodzinni, kardiolodzy, a w szczególnie trudnych przypadkach hipertensjolodzy. W leczeniu nadciśnienia tętniczego wyróżniamy dwie podstawowe składowe tj. zmianę stylu życia oraz farmakoterapię, czyli stylu życiaZmiana stylu życia stanowi równie istotny element terapii nadciśnienia tętniczego w cukrzycy co farmakoterapia. Dodatkowo posiada tę zaletę, iż w przeciwieństwie do stosowanych leków przeciwnadciśnieniowych (tj. hipotensyjnych) nie łączą się z nią niepożądane działania uboczne. Ze względu na fakt, że insulina zwiększa ciśnienie krwi, powinniśmy dążyć do graniczenia zapotrzebowania na insulinę. Aby to osiągnąć, powinieneś:Zwiększyć wrażliwość organizmu na ćwiczenia fizyczne np. codziennie szybki spacer – przynajmniej 30-45 minut to skuteczną metoda walki z insulinoopornością i nadciśnieniem, a także dietę na taką, która wymaga mniejszych dawek insuliny w celu kontroli śródziemnomorska, czyli bogata w warzywa, chude mięso, ryby oraz niewielkie ilości nieoczyszczonych węglowodanów jest skuteczną metodą leczenia nadciśnienia oraz ograniczenia zapotrzebowania na insulinę. Inne elementy składające się na tzw. zmianę stylu życia należą:Redukcja masy ciała, BMI poniżej 25Ograniczenie spożywania soli (do 5 g na dobę – 1 łyżeczka do herbaty)Ograniczenie spożycia alkoholu i niepalenie tytoniuUnikanie stresuPrzeczytaj o chorobach serca w cukrzycyFarmakoterapiaJeśli zmiana stylu życia nie jest wystarczająca lub wartości nadciśnienia zagrażają życiu, lekarz zaleci przyjmowanie leków. W terapii nadciśnienia tętniczego zastosowanie ma kilka grup leków hipotensyjnych (tj. obniżających ciśnienie tętnicze). Do typowych leków na nadciśnienie należą:ACEI – inhibitory konwertazy angiotensyny (ang. angiotensin-converting-enzyme inhibitor)Sartany – antagoniści receptora angiotensyny II (ang. angiotensin receptor blocker)β-blokery – leki beta-adrenolityczneBlokery kanałów wapniowychLeki moczopędne (tzw. diuretyki).Skuteczność wszystkich wymienionych grup leków w leczeniu nadciśnienia tętniczego jest zbliżona. Przy wyborze konkretnego leku spośród wyżej wymienionych grup lekarz kieruje się naszymi schorzeniami towarzyszącymi oraz przeciwwskazaniami do zastosowania poszczególnych na nadciśnienie a glikemiaNiestety, leki na nadciśnienie mają swoje skutki uboczne. Niektóre z nich powodują wzrost poziomu cukru we krwi, nawet u osób niechorujących na cukrzycę, oraz zwiększają ryzyko wystąpienia cukrzycy typu 2 u osób zdrowych. Są to beta blokery oraz leki niektóre moczopędne wykorzystywane w leczeniu nadciśnienia – lekarz zdecyduje, że niezbędna jest terapia tymi lekami, powinieneś bardzo regularnie badać poziom cukru we krwi oraz zadbać o prawidłowy styl życia, w tym dietę oraz aktywność konwertazy angiotensyny – ACEIACEI są lekami preferowanymi jeśli prócz nadciśnienia tętniczego chorujemy na cukrzycę, niewydolność serca lub przebyliśmy zawał serca. Są to również leki zalecane jeśli mamy rozpoznaną nefropatię cukrzycową (objawiającą się przede wszystkim zwiększoną utratą białka z moczem), niewydolność nerek lub miażdżycę, czyli typowe powikłania do ich stosowania to przede wszystkim ciąża, nieprawidłowe stężenie potasu we krwi, obustronne zwężenie tętnic nerkowych (lub tętnicy nerkowej jedynej nerki).Przykładowe leki z grupy ACEI: Ivipril, Zofenil, Polpril, Prinivil, Inhibace, Captopril Jelfa. Skutki uboczne jakie mogą wystąpić w przypadku stosowania ACEI to:Suchy kaszelZaburzenia smakuZawroty głowyNudnościNadwrażliwość na światłoReakcje alergiczneCo istotne, leki te nie wpływają niekorzystnie na poziom glikemii, przez co są preferowane w przypadku gdy chorujemy na zbliżone do ACEI wskazania i przeciwwskazania do stosowania dotyczą sartanów. Podobnie jak ACEI, są to leki wskazane w leczeniu nadciśnienia tętniczego współistniejącego z cukrzycą. Dodatkowo są one zalecane jako zamiennik dla ACEI w przypadku wystąpienia u nas jednego z częstszych dla tej grupy leków działań niepożądanych– mianowicie męczącego, suchego leki należące do grupy sartanów: Lorista, Candepres, Cozaar, uboczne jakie mogą wystąpić w przypadku stosowania sartanów to:SennośćZawroty głowyZaparciaRzadko kaszelPodobnie jak ACEI, leki te nie mają wpływu na poziom (beta blokery)β-blokery nie powinny być stosowane jeśli również cierpimy cukrzycę, na astmę, czy też przewlekłą obturacyjną chorobę płuc (tzw. POChP). Są jednak szczególnie polecane jeśli cierpimy na różne choroby serca, tj. chorobę niedokrwienną serca (choroba wieńcowa), przebyliśmy zawał serca lub rozpoznano u nas niewydolność preparaty należące do grupy β-blokerów: Bibloc, Concor, Avedol, Vivacor, Metocard, Nedal, Propranolol skutki uboczne związane ze stosowanie β-blokerów to przede wszystkim:Nasilenie hipoglikemii gdy chorujemy na cukrzycę leczoną insulinąMogą również maskować objawy hipoglikemii, przez co trudniej ją rozpoznaćBóle brzucha, nudności, wymioty, biegunka,Czucie rozbicia, bóle głowy,Przy dłuższym stosowaniu zwiększenie stężenia triglicerydów oraz zmniejszenie stężenia cholesterolu badania wskazują, iż beta blokery powodują przewlekłe stany hiperglikemii w cukrzycy typu 2, a nawet przyczyniają się do rozwoju cukrzycy typu 2 u osób zdrowych – zwłaszcza u osób z otyłością brzuszną (lek o nazwie Atenol). Dzieje się tak, gdyż beta blokery hamują wydzielanie insuliny przez kanałów wapniowychBlokery kanałów wapniowych wskazane są w sytuacji gdy prócz nadciśnienia tętniczego stwierdzono u nas nieprawidłowe poziomy glikemii, w tym cukrzycę, stan przedcukrzycowy lub zespół metaboliczny. Polecane są również w przypadku nadciśnienia skurczowego (górnego) przy prawidłowym ciśnieniu rozkurczowym (dolnym). Sytuacja taka ma miejsce zwłaszcza wśród osób przypadku współistnienia niewydolności serca, leki te powinny być stosowane ze szczególną ostrożnością. Mogą one bowiem osłabiać siłę skurczu mięśnia sercowego przyczyniając się do zaostrzenia objawów niewydolności leki należące do grupy blokerów kanałów wapniowych: Isoptin, Staveran, Dilocard, Oxycardil, Amlopin, skutki uboczne wynikające ze stosowania blokerów kanałów wapniowych to:Zaparcia,Bóle głowy,Obrzęki okolicy kostek i podudziZaczerwienienie skóryLeki te nie mają wpływu na moczopędneNiektóre leki moczopędne – tak zwane diuretyki tiazydowe – nie są zalecane przy cukrzycy, stanie przedcukrzycowym czy zespole metabolicznym. Najczęściej stosowanym preparatem należącym do tej grupy leków jest hydrochlorotiazyd. Leki te powodują hiperglikemię, zwiększają insulinooporność oraz zmniejszają produkcję insuliny przez trzustkę. Leki te mogą wywołać cukrzycę typu 2. Diuretyki tiazydowe nie są również zalecane przy dnie moczanowej oraz niewydolności moczopędne stanowią dobry wybór jeśli chorujemy dodatkowo na niewydolność serca z nasilonymi obrzękami. Skutki uboczne:Zaburzenia gospodarki tłuszczowej (głównie wzrost stężenia triglicerydów oraz obniżenie poziomu cholesterolu HDL)HiperglikemiaZaburzenia elektrolitowe (głównie stężenia jonów potasu, sodu, wapnia) – mogące objawiać się jako zaburzenia rytmu serca, drżenia mięśniowe, bóle głowyDodatkowe leki przeciwnadciśnienioweOprócz wyżej wymienionych leków niekiedy stosowane są też tzw. dodatkowe leki przeciwnadciśnieniowe. Do najczęściej zalecanych leków z tej grupy należą doksazosyna – wskazana u mężczyzn z rozrostem gruczołu krokowego oraz metyldopa – stosowana w terapii nadciśnienia tętniczego u kobiet stylu życia czy farmakoterapia?W każdym przypadku rozpoznania nadciśnienia tętniczego powinniśmy zmienić nasz styl życia. Decyzja o włączeniu farmakoterapii uzależniona jest od wartości stwierdzanego ciśnienia tętniczego oraz chorób towarzyszących wpływających na ryzyko chorób serca i układu przypadku nieznacznie podwyższonego ciśnienia tętniczego (tj. gdy wartości naszego ciśnienia skurczowego nie przekraczają 159 mm Hg, a ciśnienia rozkurczowego 99 mm Hg) oraz gdy nie występują dodatkowe czynniki ryzyka chorób serca (np. otyłość brzuszna, palenie tytoniu, zawał serca w wywiadzie rodzinnym) początkowo zaleca się jedynie modyfikację stylu przypadku znacznie podwyższonych wartości ciśnienia tętniczego zaleca się łączne zastosowanie farmakoterapii wraz ze zmianami stylu się nadciśnienie tętnicze mimo stosowania trzech leków hipotensyjnych (w tym diuretyku) w optymalnych dawkach określamy jak nadciśnienie tętnicze kontroleLeczenie nadciśnienia tętniczego powinno być odpowiednio monitorowane. Powinniśmy codziennie wykonywać pomiar ciśnienia tętniczego w domu oraz zaplanować regularne wizyty u lekarza prowadzącego terapię naszego nadciśnienia (najczęściej u lekarza rodzinnego).Po rozpoczęciu leczenia hipotensyjnego następna wizyta wskazana jest po ok. 2 – 4 tygodniach. W przypadku modyfikacji stosowanego leczenia kolejna wizyta wskazana jest po ok. 2 uzyskaniu docelowych wartości ciśnienia skurczowego i rozkurczowego powinniśmy zgłaszać się na wizyty kontrolne co ok. 3 – 6 lek. Grzegorz Sławiński Połączenie leków z niektórymi pokarmami może spowodować brak lub zmniejszenie ich działania bądź wystąpienie działań niepożądanych. Czasami może dojść do synergistycznego działania leku i składników żywności. Oddziaływanie składników pożywienia na lek może zachodzić praktycznie na każdym etapie „wędrówki” leku

Co to jest nadciśnienie i co warto wiedzieć na jego temat? Nadciśnienie zwane także hipertonią lub hipertensją to stan w którym ciśnienie tętnicze pacjenta czasowo lub stale przekracza normę. O nadciśnieniu mówi się, kiedy ciśnienie skurczowe przekracza 140 mm Hg, a rozkurczowe 90 mm Hg. Jeśli kilkakrotny pomiar ciśnienia krwi wykaże, że ciśnienie skurczowe lub rozkurczowe jest zbyt wysokie, oznacza to, że pacjent choruje na nadciśnienie. Nadciśnienie tętnicze jest najczęstszą chorobą układu krążenia, chociaż wiele osób nie zdaje sobie sprawy, że cierpi z powodu tego schorzenia, bowiem często przebiega ono bezobjawowo. Nieleczona hipertensja jest jednak bardzo niebezpieczna i może prowadzić do chorób serca, mózgu i nerek, które w skrajnych przypadkach mogą zakończyć się śmiercią. W większości przypadków przyczyną występowania nadciśnienia jest niejasna, mówi się, że ma ono charakter pierwotny. Najprawdopodobniej powodują je czynniki genetyczne i równolegle środowiskowe. Nadciśnienie może mieć również charakter wtórny, kiedy spowodowane jest np. choroba nerek, mózgu lub gruczołów dokrewnych. Nadciśnienie złośliwe Nadciśnienie złośliwe jest bardzo rzadkie, ale może pojawić się, gdy nadciśnienie krwi nie jest leczone. Mówi się o nim kiedy ciśnienie skurczowe i rozkurczowe osiągają bardzo wysokie wyniki - rozkurczowe ok. 120–140 mm Hg, skurczowe zwykle ponad 200 mm Hg. Choroba ta może prowadzić do uszkodzenia narządów w organizmie i wymaga natychmiastowego leczenia. Nieleczone nadciśnienie złośliwe prowadzi do poważnych komplikacji zdrowotnych (w tym zawału serca, udaru mózgu, niewydolności serca, obrzęku płuc, encefalopatii i powstanie tętniaka), które mogą być przyczyną zgonu. Jakie są przyczyny nadciśnienia? Przyczyny nadciśnienia pierwotnego Choć bezpośrednie przyczyny nadciśnienia pierwotnego nie są znane, istnieje wiele czynników, które zwiększają ryzyko zachorowania. Wśród nich wymienia się: nadwagę palenie tytoniu siedzący tryb życia i brak ćwiczeń fizycznych wysoki poziom stresu predyspozycje genetyczne. Czy nadciśnienie jest dziedziczne? Nadciśnienie, z nielicznymi wyjątkami, nie jest dziedziczone w sposób prosty. Badania pokazują jednak, że występowanie nadciśnienia tętniczego u rodziców, szczególnie w młodym wieku, zwiększa ryzyko wcześniejszego wystąpienia nadciśnienia u dzieci. Predyspozycje genetyczne powodujące nadciśnienie mogą wynikać ze skłonności do odpowiedzi tętnic na częste pobudzenia współczulne i przebudowy ich ścian co przyczynia się do zwiększenia obwodowego oporu naczyniowego. Serce musi wykonywać więc większą pracę, aby krew przedostała się przez tętnice. Druga z teorii mówi, że nadciśnienie pierwotne może byc spowodowane dziedzinym uszkodzeniem nerek. Zatrzymują one większą ilość sodu, co powoduje zwiększenie ilości krwi krążącej. ABy organizm mógł utrzymać odpowiedni poziom sodu, musi zwiększyć przepływ krwi do nerek, co jest z kolei bezpośrednią przyczyną zwiększenia ciśnienia krwi. Przyczyny nadciśnienia wtórnego Wśród przyczyn nadciśnienia wtórnego pojawiają się choroby takie jak cukrzyca, choroby nerek oraz zaburzenia hormonalne np. zespół Cushinga. Przyczyną nadciśnienia wtórnego mogą być także niektóre lekarstwa, począwszy od dostępnych bez recepty środków przeciwbólowych, jak ibuprofen, po wydawane na receptę tabletki antykoncepcyjne. Do czynników ryzyka zaliczyć można także okazjonalne zażywanie narkotyków, a nawet lekarstw i suplementów ziołowych. Choroby związane z nerkami powodujące nadciśnienie ostre i przewlekłe zapalenie kłębuszków nerkowych zwyrodnienie wielotorbielowate nerek wodonercze cukrzycowa choroba nerek zwężenie tętnicy nerkowej inne przyczyny niedokrwienia nerek nowotwory wydzielające reninę zespoły pierwotnej retencji sodu (zespół Liddle'a, zespół Gordona) Choroby gruczołów wydzielania wewnętrznego hiperaldosteronizm pierwotny wywołany gruczolakiem lub przerostem nadnerczy guz chromochłonny nadnerczy zespół Cushinga akromegalia choroby tarczycy nadczynność przytarczyc zespół rakowiaka Choroby neurologiczne powodujące nadciśnienie zespół Guillaina-Barrégo tetraplegia zwiększone ciśnienie wewnątrzczaszkowe guz mózgu uraz mózgu rodzinna dysautonomia Choroby układu krążenia powodujące nadciśnienie koarktacja aorty Leki powodujące nadciśnienie estrogeny kortykosteroidy erytropoetyna sympatykomimetyki cyklosporyna takrolimus inhibitory MAO Inne przyczyny nadciśnienia nadciśnienie tętnicze ciążowe zespół obturacyjnego bezdechu sennego ostry stres hiperwolemia substancje toksyczne (amfetamina, kokaina, metale ciężkie) łagodny rozrost gruczołu krokowego Czynniki ryzyka nadciśnienia Nadciśnienie tętnicze występujący u obojga płci. Jednakże u mężczyzn nadciśnienie jest wykrywane i leczone rzadziej niż u kobiet. Objawy nadciśnienia występują rzadko, chyba, że choroba osiągnęła już zaawansowane stadium. Dlatego powinno się regularnie mierzyć swoje ciśnienie i zwracać uwagę na podwyższony odczyt. Wartość ciśnienia ma też związek z wiekiem. Badania dowiodły, że około 35% - 40% wszystkich ludzi po 65 roku życia cierpi na podwyższone ciśnienie lub nadciśnienie. Ponadto u osób starszych może dojść także do tzw. wysokiego ciśnienie tętna, czyli wysokiej różnicy pomiędzy skurczowym i rozkurczowym ciśnieniem krwi. Starsze osoby powinny regularnie mierzyć swoje ciśnienie oraz tam gdzie konieczne zapobiegać i leczyć stany nadciśnienia. Zapobiegać nadciśnieniu można poprawiając ogólną kondycję zdrowotną. Oprócz starszego wieku i predyspozycji genetycznych, do czynników ryzyka wystąpienia nadciśnienia należą: nadużywanie alkoholu palenie papierosów nadwaga i otyłość stresujący tryb życia brak aktywności fizycznej nadmierne spożywanie soli Jak zapobiegać nadciśnieniu? W wielu przypadkach profilaktyka nadciśnienia tętniczego pozwala na uniknięcie stosowania farmakoterapii - należy jednak pamiętać, że nie zawsze jest to możliwe. Jednak nawet u pacjentów stosujących leki na receptę stosowanie zasad profilaktyki może zwiększyć skuteczność terapii oraz przyczynić się do poprawy kontroli nad ciśnieniem tętniczym. Zapobieganie nadciśnieniu w dużej mierze polega na eliminowaniu czynników wypisanych w punkcie powyżej. Jednym z podstawowych elementów profilaktyki jest rzucenie palenia. Jak pokazuj badania w perspektywie długofalowej nikotyna i jej pochodne uszkadzają naczynia krwionośne i podnoszą ciśnienie krwi zwiększając ryzyko rozwoju nadciśnienia maskowanego, naczyniowo-nerkowego, złośliwego. Kolejnym ważnym zaleceniem jest redukcja masy ciała w przypadku osób otyłych. Otyłość jest jednym z głównych czynników ryzyka nadciśnienia tętniczego. Za podwyższone ciśnienie u osób z nadwagą odpowiedzialna jest . zwiększona resorpcja sodu w kanalikach nerkowych, upośledzenie natriurezy ciśnieniowej oraz zwiększenie objętości śródnaczyniowej. Wykazano, że zwiększenie masy ciała o 10 kg powoduje podwyższenie ciśnienia tętniczego średnio o 3/2 mm Hg. Regularna aktywność fizyczna (o umiarkowanym stopniu intensywności) odgrywa równie ważną rolę w zapobieganiu nadciśnienia tętniczego. Przyczynia się ona do zmniejszonej częstotliwości pracy serca, zwiększa insulinowrażliwość, reguluje poziom cholesterolu, a także pomaga w utrzymaniu odpowiedniej masy ciała. Dla osiągnięcia optymalnych efektów zdrowotnych zaleca się zwiększenie aktywności fizycznej do min 30 minut dziennie. W celu zapobiegania wysokiego ciśnienia zaleca się również zredukowanie spożycia alkoholu, soli kuchennej, a zwiększenie spożycia warzyw i owoców. Szczególnie zalecana jest opracowana przez naukowców dieta DASH (ang. Dietary Approaches to Stop Hypertension). Jakie są objawy nadciśnienia? Nadciśnienie zazwyczaj przebiega bezobjawowo. Dopóki nie stanie się ono przyczyną innych problemów zdrowotnych, trudno samodzielnie ocenić, czy jest się w grupie ryzyka. Dlatego właśnie tak istotne są regularne kontrolne badania lekarskie, podczas których nieprawidłowości mogą zostać wcześnie wykryte i zdiagnozowane, a co za tym idzie, można wówczas rozpocząć odpowiednie leczenie nadciśnienia tętniczego. W bardzo rzadkich przypadkach nadciśnienie tętnicze może powodować takie objawy jak: bóle głowy zaburzenia widzenia krwotoki z nosa kobiece dysfunkcje seksualne (FSD) uczucie ucisku w głowie zawroty głowy zmęczenie spadek sprawności fizycznej i psychicznej zaburzenia snu zwiększona nerwowość dolegliwości serca (np kołatanie) duszność uderzenia gorąca zwiększona potliwość zaczerwienienie twarzy (wypieki) Jak mierzyć ciśnienie krwi? Ponieważ bardzo często brakuje wyraźnych symptomów nadciśnienia tętniczego krwi, ważne jest aby regularnie dokonywać pomiaru. Ciśnienie krwi można sprawdzić w każdym gabinecie zabiegowym lub podczas wizyty u lekarza. Osoby z grupy ryzyka zachorowania na nadciśnienie mogą rozważyć zakup ciśnieniomierza i dokonywać pomiarów samodzielnie w domu. Obsługa urządzenia jest bardzo prosta. Dużą popularnością cieszą się dziś ciśnieniomierze elektroniczne, które podają wynik pomiaru na monitorze. Aby zbadać ciśnienie, należy umieścić rękaw na przedramieniu, nadgarstku lub ramieniu i uruchomić pomiar. Rękaw nadmucha się automatycznie a wynik będzie można odczytać na ekranie: ciśnienie skurczowe pojawi się jako wartość górna (np. 120), a rozkurczowe jako wartość dolna (np. 80). Ciśnieniomierze zegarowe są dokładniejsze, ale trudniejsze w obsłudze, dlatego nie poleca się ich do stosowania w domu. Zazwyczaj używane są w gabinetach lekarskich. Wyniki pomiaru ciśnienia krwi Badanie nadciśnienia polega na pomiarach wysokości nacisku wywieranego na ściany tętnicy - czyli mierzeniu ciśnienia krwi. Jeśli wyniki są stale wysokie, lekarz może zdiagnozować nadciśnienie tętnicze. Ciśnienie krwi określane jest przez dwie liczby: wartość ciśnienia skurczowego (najwyższe ciśnienie, które panuje w tętnicach w momencie skurczu serca) oraz wartość ciśnienia rozkurczowego (najniższe, występujące w momencie rozkurczu). Klasyfikacja ciśnienia wg pomiaru: Niedociśnienie: poniżej 100/60 Ciśnienie optymalne: 120-129/80-84 Ciśnienie prawidłowe wysokie (stan przednadciśnieniowy): 130-139/85-89 Nadciśnienie - powyżej 140/90 Jakie są powikłania nadciśnienia tętniczego? Nieleczone nadciśnienie tętnicze może zwiększyć ryzyko wystąpienia groźnych chorób serca, udaru mózgu, jak i być przyczyną powstawania tętniaków i zakrzepów - każda z tych chorób może być potencjalnie śmiertelna. Do powikłań nadciśnienia należą również dolegliwości takie jak: niewydolność nerek zaburzenia czucia i poruszania się kłopoty ze wzrokiem zmniejszona sprawność intelektualna wychłodzenia kończyn obrzęki kończyn Nadciśnienie w ciąży Zdarzają się przypadki, gdzie u zdrowych kobiet w ciąży pojawia się problem nadciśnienia. Nadciśnienie tętnicze ciążowe jest ono jednym z możliwych powikłań ciążowych, do którego może dojść po 20 tygodniu ciąży. Wysokie ciśnienie podczas ciąży wiąże się z ryzykiem wystąpienia choroby zwanej gestozą (stan przedrzucawkowy), która jest bardzo poważna i może spowodować szereg ciężkich komplikacji takich jak rzucawka. Rzucawka zdarza się niezwykle rzadko, może być jednak bardzo niebezpieczna dla matki i dziecka, prowadząc między innymi do śpiączki. Czy leki na nadciśnienie obniżają potencję? Wpływ nadciśnienia na potencję nie został do końca poznany, jednak uważa się, że w dłuższej perspektywie nadciśnienie powoduje uszkodzenie wewnętrznych błon tętnic, które z czasem zwiększają sztywność naczyń doprowadzających krew do narządów płciowych tym samym utrudniając swobodny przepływ krwi do penisa. Kolejną z możliwych przyczyn zaburzeń erekcji u chorych na nadciśnienie tętnicze jest zaburzenia czynności śródbłonka naczyniowego, a także problemy psychologiczne wynikające ze świadomości przewlekłej choroby. Ponadto, w badaniach klinicznych wykazano, że stosowanie niektórych leków obniżających ciśnienie leków należących grupy beta-adrenolityków i leków moczopędnych może nasilać zaburzenia erekcji. W przypadku pytań lub wątpliwości należy skonsultować się z lekarzem prowadzącym. Czy istnieją domowe sposoby leczenia nadciśnienia? Domowe sposoby na nadciśnienie nie zastępują leczenia farmakologicznego, ale mogą skutecznie je wspierać. Stosowanie domowych metod jest zalecane także osobom z prawidłowym ciśnieniem - zmiana diety i aktywność fizyczna pozwalają obniżyć ryzyko chorób serca i uniknąć konieczności sięgania po leki w przyszłości. Stosowanie naturalnych metod regulowania i obniżenia ciśnienia tętniczego krwi nie wiąże się wielkim wysiłkiem, jednak wymaga wyeliminowania szkodliwych dla zdrowia przyzwyczajeń i wykształcenia dobrych nawyków. Dieta Dieta osób z nadciśnieniem powinna być bogata w potas, który podobnie jak leki na nadciśnienie, ma działanie moczopędne, dlatego stanowi zdrowy substytut niektórych środków farmakologicznych. Osoby poszukujące naturalnych sposobów na nadciśnienie powinny często sięgać po pomidory, warzywa strączkowe czy suszone owoce (morele, śliwki, figi, rodzynki). Istotne jest ponadto ograniczenie soli. Sól jest wydalana z organizmu z moczem, nadmierne jej spożycie sprawia jednak, że przedostaje się do krwi i wiąże duże ilości wody, co powoduje wzrost ciśnienia tętniczego. Zalecana dzienna porcja spożywanej soli to pół łyżeczki. Zaleca się ponadto ograniczenie produktów o wysokiej zawartości tłuszczu. Zdrowa dieta nie sprowadza się jedynie do ograniczenia spożycia wysokokalorycznych pokarmów. Należy też zwracać uwagę na ilość spożywanej soli oraz zadbać, by codzienne menu obfitowało w owoce i warzywa. Warto sięgać po produkty bogate w błonnik, takie jak pełnoziarnisty ryż i chleb Zalecane jest także spożywanie gorzkiej czekolady, która zawiera flawonole uelastyczniające naczynia krwionośne i zapobiegające ich skurczom. Substancje te zapobiegają miażdżycy oraz utrzymują ciśnienie krwi na prawidłowym poziomie. Zaleca się spożywanie ok. 60 gramów ciemnej czekolady dziennie - trzeba jednak zwracać uwagę na to, aby zawierała co najmniej 70% kakao. Utrzymywanie prawidłowej masy ciała Nadwaga i otyłość są czynnikami ryzyka wystąpienia nadciśnienia. Osoby z wysokim ciśnieniem powinny kontrolować swoją wagę, zwracając uwagę na zdrową dietę oraz odpowiednią ilość ruchu. Aktywność fizyczna jest niezbędna dla utrzymania prawidłowego ciśnienia. Trzydziestominutowy spacer każdego dnia pozwala na poprawę pracy serca i dotlenienie organizmu, głębokie oddechy redukują stres i napięcie, które również stanowią przyczynę nadciśnienia tętniczego. Regularna aktywność fizyczna pomaga ponadto utrzymać naczynia krwionośne i serce w dobrej kondycji i zmniejszyć ryzyko nadwagi oraz otyłości Zioła na nadciśnienie W walce z nadciśnieniem stosuje się dwa rodzaje ziół - moczopędne, które pomagają usunąć z organizmu nadmiar soli ( mniszek lekarski i zielona herbata) oraz rozszerzające naczynia krwionośne (na przykład lipa, liście rozmarynu, czy jemioła). Ograniczenie używek Osoby cierpiące na nadciśnienie powinny ograniczyć używki, przede wszystkim palenie. Palenie papierosów powoduje bowiem podniesienie ciśnienia krwi ze względu na zawartą w nich nikotynę, rzucenie palenia jest bezwzględnym warunkiem eliminowania ryzyka chorób serca. Picie dużych ilości alkoholu prowadzi do skurczu naczyń tętniczych mięśni nóg i rąk, mózgu oraz większości narządów wewnętrznych, co skutkuje podwyższeniem ciśnienia krwi. Z tego powodu osoby cierpiące na nadciśnienie, powinny ograniczyć spożycie trunków. Osoby z nadciśnieniem, które nie piją na co dzień kawy, powinny z niej całkowicie zrezygnować. U osób pijących kawę stale, organizm przyzwyczaja się do jej działania i nie ma ona istotnego wpływu na wysokość ciśnienia tętniczego. Jednak u osób, które nie piją często kawy, wypicie jednej filiżanki powoduje nagły wzrost ciśnienia tętniczego, który może być bardzo niebezpieczny dla osób z nadciśnieniem. Należy ponadto całkowicie zrezygnować z picia napojów energetycznych. Jak leczyć nadciśnienie tętnicze? U ponad 90% osób cierpiących na nadciśnienie, występuje nadciśnienie pierwotne. Oznacza to, że lekarz nie może rozpoznać przyczyny choroby, którą można łatwo usunąć. Metody naturalne mogą być w takim wypadku niewystarczające, choć zawsze są zalecane. Oprócz nich lekarz może przepisać pacjentowi również jeden z leków obniżających ciśnienie. Lek na nadciśnienie zawsze dobiera lekarz indywidualnie do profilu pacjenta. Od tego, jaki środek zapisze zależą między innymi: ocena ryzyka sercowo-naczyniowego wiek pacjenta przyczyna nadciśnienia choroby na jakie cierpi pacjent inne leki jakie przyjmuje itp Zazwyczaj lekarz przepisuje środek z 5 głównych grup leków hipotensyjnych, do których należą: inhibitory konwertazy angiotensyny (ACEI) np. Bendroflumethiazide, Amlodipine, Lisinopril i Ramipril antagoniści receptora angiotensyny (ARB) diuretyki (czyli leki moczopędne) z grupy tiazydowych leki blokujące receptory beta-adrenergiczne (tzw. beta-blokery) blokery kanałów wapniowych (zwane też czasem antagonistami wapnia). Czy leki na nadciśnienie można odstawić? Pacjenci, którym lekarz zalecił stosowanie farmakoterapii muszą pamiętać, że nie wolno przerywać leczenia bez konsultacji ze specjalistą, nawet jeśli wartość ciśnienia wróciła do normy. Obniżenie ciśnienia oznacza, że kuracja działa, jednak jej zaprzestanie może oznaczać szybki nawrót choroby. W wielu przypadkach osoby z nadciśnieniem powinny stosować leki przez całe życie. Czy możesz kupić leki na nadciśnienie online? Czy w przychodni euroClinix można kupić leki na nadciśnienie przez internet? Osoby pragnące zakupić leki na nadciśnienie mogą skorzystać z usług oferowanych przez klinikę internetową euroClinix. Aby złożyć zamówienie, każdy pacjent zobowiązany jest do wypełnienia formularza medycznego zawierającego pytania dotyczące jego stanu zdrowia. Po uzupełnieniu kwestionariusza zostanie on przekazany współpracującemu z nami lekarzowi, który oceni, czy dany lek jest bezpieczny dla zdrowia pacjenta. Jeśli specjalista nie stwierdzi żadnych przeciwwskazań do stosowania środka, wystawi receptę i przekaże ją do apteki. Lek zostanie wysłany ekspresową usługą kurierską i dostarczony do domu pacjenta w ciągu 24 godzin. Jeśli mają państwo jakiekolwiek pytania dotyczące działalności naszej kliniki zachęcamy do kontaktu z Działem Obsługi Klienta. Ile kosztują leki na nadciśnienie? Ceny leków na nadciśnienie możesz sprawdzić przechodząc na stronę leku. Możesz je zobaczyć również na początku tej strony, przy nazwach produktów znajdują się ich ceny. Zależne są one od dawki, wielkości opakowania oraz producenta leku. Prosimy zwrócić uwagę, że podane ceny leków na nadciśnienie, zawierają w sobie koszty całej usługi oferowanej przez klinikę internetową euroClinix. W naszej klinice płacisz raz: konsultacja z lekarzem, wystawienie recepty i ekspresowa dostawa są już wliczone w cenę leku Czy można kupić leki na nadciśnienie bez recepty? Nie ma możliwości kupienia leków na nadciśnienie bez recepty. Środki te wydawane są jedynie z przepisu lekarza, bowiem muszą zostać dobrane go każdego pacjenta indywidualnie. Podczas wizyty specjalista, na podstawie historii medycznej pacjenta, jego stanu zdrowia oraz przyjmowanych leków może ocenić, który lek na nadciśnienie będzie dla niego najwłaściwszy. Jeśli stosujesz leki na nadciśnienie i chcesz przedłużyć receptę, możesz to zrobić bez wychodzenia z domu, dzięki usługom oferowanym przez euroClinix. Nasz lekarz może wystawić receptę na lek na nadciśnienie w oparciu o internetową konsultację medyczną. Na podstawie tej recepty będziemy mogli wysłać lek prosto do Twojego domu.

Co zrobić, gdy pacjent nie toleruje żadnego leku na nadciśnienie. Mimo że kontrola nadciśnienia tętniczego w Polsce ulega poprawie, to wciąż jest ona niedostateczna. Jedną z przyczyn tego stanu jest nieprzyjmowanie leków przez chorych. Istnieje szczególna grupa pacjentów, którzy nie przyjmują leków z powodu działań ubocznych. gxo2Ixs. 129 152 271 34 74 275 73 460 309

leki na nadciśnienie bez laktozy